Կար, չկար մի դդում:Նրան գնեց մի կին,որը ուզում էր ղափամա պատրաստել:Դդումը չէր ուզում,որ նրան կրակի մոտ դնեն, վախենում էր կվառվի:Նա գնում է գազարի մոտ և հարցնում:
-Դու սիրու՞մ ես,որ քեզ ուտում են:
-Ո’չ,ես չեմ սիրում,որ ինձ ուտում են,բայց երեխաներին հարկավոր մրգեր և բանջարեղեններ ուտել, որովհետև նրանք պետք է առողջ մեծանան:Երեխաները շատ կարևոր են:
Դդումը խելոք կանգնում և սպասում է, թե երբ նրան կկտրատի կինը և երեխաներին կտա, չէ՞ որ նա երեխաների համար անհրաժեշտ և օգտակար ուտելիք է: Երեխաները երբեք չեն դադարի դդում ուտել: